چهلمین روز درگذشت مرحوم "نیما وارسته " عزیز با حضور جمعی از هنرمندان و هنر دوستان در فرهنگسرای شفق برگزار شد

این مراسم ابتدا با آیاتی از کلام الله مجید وسپس سرود جمهوری اسلامی ایران آغاز شد.

اجرای این برنامه به عهده هنرمند برجسته ی کشور پژمان بازغی بود.

.در این

مراسم ابتدا استاد مرحوم نیما وارسته جناب آقای سعید قراچورلو در سخنانی گفتند :

نیما از کودکی همزمان با مدرسه نواختن ساز را شروع کرد و به ساز زدن و

موسیقی علاقه مند بود که وقتی ساز می زدیم او توجه زیادی به اعمال و رفتار

ما داشت و پدر ایشان هم اصرار داشتند که نیما ساز را بیاموزد در نتیجه برای

او سازی را تهیه کردم و مشاهده کردم که نیما خیلی زود پیشرفت کرد و من

شاهد موفقیت او هم در حوزه تحصیلی (همانطور که میدانید ایشان مدرک

کارشناسی مکانیک خود را در دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد خود را

در دانشگاه صنعتی شریف گرفت) و هم در حوزه نوازندگی او در سازهایی

چون پیانو و ارگ ویولون و سینتی سایزر  بودماین اواخرهم تصمیم داشتم

مجموعه کارهایی را با کمک تعدادی از هنرمندان از جمله نیما وارسته تهیه

کنم که به دلایلی انجام نشد .آقای قراچورلو در این مراسم به همراه استاد

سعید رودباری چهره ماندگار تنبک قطعه ی گریه لیلی را به یاد نیما نواختند.

استاد فرید احمدی باخواندن غزلی سخن خودرا آغاز کرد و فرمود: لحظه های

وداع با نیما واقعا سخت و دشوار است.نیمایی که لحظه به لحظه اش برایمان

خاطره بود .خاطرم هست وقتی ناصر عبداللهی درگذشت نیما به من گفت

استاد ناصر چه شد؟ و من هم مبهوت نگاهش کردم و بعد دیدم که وقتی قطعه

"منو ببخش" را می نواخت چه معصومانه و کودکانه اشک از چشمانش

سرازیر می شد و برای ناصر عبداللهی واقعا بی تکلف و راحت اشک

می ریخت که من فهمیدم این آدم چقدر زلال است و نهاد پاک و دوست

داشتنی دارد. ایشان فرمود ما در گروه بنیامین موزیک ساعت های زیادی

را در گروه بنیامین با او گذراندیم و چون بعد از خانواده او، ما نیز داغ دیده

هستیم باورم نمی شود که این چنین از کنار ما رفته و ما در این لحظه های

دشوار برای او مراسم یادبود می گیریم. نیما هنوز برای ما زنده است

زیرا آثاری از خود به جا گذاشته است.

آرش نصیری نویسنده و منتقد نیز در این مراسم فرمودند: من متاسفانه دوستی

صمیمی با نیما وارسته نداشتم وهمیشه از دور با هم ارتباط داشتیم هیچ وقت

این فرصت پیش نیامد که شناخت صحیحی از او داشته باشم چرا که ما

خبرنگاران دیگر عادت کرده ایم که به صورت کانالیزه وارد گفتگو با

هنرمندان موسیقی شویم. از این جهت نیما را درست نمی شناسم اما همیشه

در خود فکر می کردم که او انسان مغروری است.هر جا که به عنوان

سردبیر و مدیر بخش موسیقی مشغول به فعالیت بودم آن زمان که می خواستیم

که پرونده ای درباره گروه موزیک بنیامین بهادری منتشر کنیم همواره و

همکاران من پیگیر این ماجرا بودند که در اولین مصاحبه با نیما وارسته

صحبت کنیم و من در اینجا بود که فهمیدم او هنرمندی تاثیرگذار در عرصه

موسیقی است که تظاهر به خوبی نمی کرد و واقعا آدم پر انرژی و خوبی بود

و در آخرین کنسرتی که نیما در تهران اجرا کرد واقعا ویولون سحر انگیزی زد .

به نظر من نیما وارسته یکی از بهترین نوازندگان موسیقی پاپ کشورمان در 

رشته ویولون نوازی بود که خیلی خوب می نواخت و من مطمئنم تاثیر منفی

حضور نداشتن فیزیکی ایشان در گروه بنیامین بهادری و تعدادی دیگر از

دوستان خواننده قابل جبران نیست.وی در پایان صحبت های خود گفت:

جای نیما وارسته واقعا در بین ما خالی است و من امیدوارم که بتوانیم این

داغ را تحمل کنیم و خوش به سعادت هنرمندانی که از آنها آهنگی به یاد می ماند.

لازم به یاد آوری است در این مراسم آقای جابر اطاعتی و آقای پدرام مرندیز

قطعه ی باران را نواختند.همچنین در پایان این مراسم جناب آقای منصور

وارسته پدر نیما وارسته از تمامی مردم وحضار تشکر و قدردانی کردند.

در این مراسم شاهد فیلم هایی از تک نوازی های نیما وارسته عزیز در

کنسرت های بنیامین بهادری بودیم و هنرمندانی چون بنیامین بهادری

, فرشاد فارسیان, سهراب پاکزا د, مستانه مهاجر ، وحید حامد ، رضا سرلک و....

در این مراسم حضور داشتند..

در پایان برنامه لوح فشرده ای شامل تک نوازی های نیما وارسته عزیز و

بخش هایی از اجرای ایشان در کنسرت ها و...به عنوان یادگاری به حضار

تقدیم شد.

در ادامه شما ر به دیدین گوشه هایی از این مراسم را از نگاه امیر حسین منصوری

و مسعود ساکی دعوت می کنیم ...